Post Covid Syndroom en Yoga: het antwoord

2. Het antwoord

| Ik begon me te realiseren dat ik mijn yogabeoefening van me weg had geduwd omdat het me frustreerde, het me confronteerde met de situatie, met alles wat ik niet meer kon, alles wat ik zo graag wilde.

De vraag, of yoga mij hielp bij mijn herstelproces, was in mijn hoofd blijven cirkelen om dit inzicht te kunnen vergaren. Ik zag in dat ik gewend was om dat wat moeilijk is weg te duwen of te vermijden, vooral niet de confrontatie aan te gaan. De vraag was de sleutel tot een zeer wijze les. Ik luisterde naar mijn lijf, ik luisterde naar mijn gevoel, ik was de signalen niet meer aan het vermijden. Alles wat ik weer voor het eerst deed was een test. Mijn mantra werd: iedere dag een stukje wijzer. Vanuit hoe ik me voelde maakte ik stapjes, soms drie vooruit en weer twee achteruit, maar ik ging vooruit!

Zo’n twee jaar in het herstelproces ging ik mijn specialisatie volgen bij Ria Suyderhoud in Zwolle, en wat vond ik dat een spannende stap! En daarbij: iedere dag een stukje wijzer, dus laat ik maar in het diepe springen. Binnen de specialisatie werd ik uitgedaagd om yoga in bredere zin te ervaren. Het werd een onderzoek naar dat wat dieper gaat dat het fysieke, een onderzoek naar mijn pure ik.

Ik ervoer dat al mijn gevoelens en emoties de ruimte mochten krijgen. Ook hierin was het vermijden en wegduwen niet meer passend. Alles aan mij maakt mij waardevol, ook de delen die ik eerder als stom en niet helpend bestempelde. Ik mocht mijzelf emotioneel gezien weer opnieuw leren kennen, op zo een liefdevolle manier. Mijzelf gaan behandelen als mijn eigen beste vriendin. Mijzelf altijd omarmen, hoe ik mij ook voel. Mijn yogabeoefening ging de diepte in, het wervelen van de ziel, zoals Iyengar dat wel beschrijft, werd meer zichtbaar. Dat wat ik ben en dat wat gevormd is door de jaren heen mocht ik vanuit een nieuwsgierige blik onderzoeken.